غرغر

بعضی وقتا کسایی رو اذیت میکنم که نفسم به نفس شون بنده ! 

بعدم خودم تا مدت ها غمبرک میزنم ... ولی کلا اینجوری ام که واسه همه اول

تخته گاز میرم بعد در تنهایی خودم پشیمون میشم ، غصه میخورم :| 

برای همین تصمیم گرفتم یکم خوددار و خوش اخلاق باشم ‌. مثلا الان دلم

میخواد سیبیلو خان رو ترور شخصیتی کنم ، بعد بگم چه فکری پیش خودت 

کردی و یه سری حرف های ناخوشایند بزنم بهش اما چون میدونم بعدا خودم

ناراحت میشم دارم هی صبر پیشه میکنم. نمی دونم چرا انقدر نفهمه :| صد 

جور بهش توضیح دادم نه میخوام ببینمش نه صداش رو بشنوم نه دوست 

دارم شب ها بیاد دنبالم، نه دوست دارم تو اوقات فراغتم باهاش بستنی 

بخورم ، نه دلم میخواد بریم اسکی و هزار نه دیگه !

چرا این وقت شب با این حجم از خستگی دارم غر میزنم :/