چرا نگرید چشم

این روزا از همیشه بهترم ... افسردگی ای که کم کم داشت چهره پیدا میکرد

تا تنها یک اسم مبهم تو لایه های پنهان وجودم نباشه ، رخت بسته و سفر کرده.

فقط گاهگاهی میاد و عرض اندامی میکنه ، قدر یه مهمون چای میخوره و 

میره ... 

اینجا مال لایه های پنهانی منه ... وقتایی که بیخود و بی جهت یا حتی کاملا 

باخود و با جهت دلگیرم و دلگیر ! 

یادم نمیاد چی میخواستم بگم ... پس فقط این جمله رو وام میگیرم:

چرا نَگریَد چشم ...